Life in Scotland

Hoewel de lange radiostilte anders deed vermoeden, had ik niet de intentie om deze site een stille dood te laten sterven. Maar Glasgow is nu eenmaal niet de andere kant van de wereld met vliegreis vanuit Nederland die korter is dan een treintochtje tussen Amsterdam en Enschede. Het is een van de laagdrempelige voorwaarden om een bezoekje te brengen, dus de meeste volgers hebben me inmiddels al lastig gevallen hier in de uitloop van de Highlands of zijn dan nog van plan. De bezoekersteller staat inmiddels op 30…! Dank aan iedereen voor de grenzenloze gezelligheid de afgelopen maanden!

De andere reden van schrijfstilte is natuurlijk het feit dat het avontuurlijke gehalte van het Schotse leven in schril contrast met de landgenoten die bijvoorbeeld het Australisch continent bereizen. Voor meer details verwijs ik u graag door naar de Hengelose connectie op veldhuisenlos.waarbenjij.nu. Let wel: het contrast van de tropisch witte stranden met gebronsde aantrekkelijke vrouwen is levensgroot met de bleke fat fighters-kandidaten, die in joggingpak hier het straatbeeld voorzien van een zogenaamd Schots sex-appeal. U bent gewaarschuwd…

Dit gezegd hebbende kunnen de eerste vier maanden overpeinst worden. Het waren maanden van vele hoogtepunten en een zeldzaam dieptepunt. Getuige zijn van het debuut van Diego Maradonna als bondscoach van Argentinie tegen Schotland in het uitvak op Hampden Park, een party-weekend met de travelmates from Asia Neal, Matt en Anne (die helemaal overkwam uit de US of A), de UEFA Cup-wedstrijd in Manchester van FC Twente tegen City, een autotrip langs naar Isle of Skye/Inverness en uiteraard de hele week rond Hogmanay flitsen willekeurig voorbij. Kudo-koning Alex heeft een briljante video in elkaar gedraaid van deze week. Voor de nieuwsgierigen, deze video is hier te downloaden: http://www.megaupload.com/?d=QAQBPN8S Let wel: de film is 250 MB, dus heb geduld, zet het geluid hard aan, laat kinderen niet meekijken en afspelen in Quick Time!

Schaars dieptepunt, maar daarom niet minder belangrijk, is het feit dat Lon niet de baan heeft kunnen vinden die ze zocht. In deze economische barre tijden lijkt de UK het episch centrum van de kredietcrisis. Voordeel is dat de pond in vogelvlucht naar benenden is getuimeld en daarmee de prijzen ten opzichte van September met 30% is gedaald voor ‘ons Europeanen’. Downside was echter dat er na 2,5 maand intensief zoeken voor Lon geen enkel uitzicht was op een baan die niet in het verlengde ligt van glazen halen in de pub. Toen werd besloten de aandacht maar weer te verleggen naar Nederland, is de missie na een halve maand al geslaagd en is het Hollandse arbeidersleven inmiddels al begonnen! En zo zit ik in mijn Remi elke avond tegen de planten te praten, die mijn enige gezelschap zijn in het riante penthouse op de Clydebank. Genoeg redenen (financiële onder andere…) om deze tent te verlaten; een nieuw onderkomen in de vorm van een studentenkamer in City Centre is inmiddels al gescoord per eind februari. Enige hobbeltje in de weg: voor de huidige flat loopt het huurcontract officieel door tot 1 april. De huisbaas gaat akkoord met de contractbreuk met als enige voorwaarde iemand het per 1 maart wel over moet nemen van mij. Ik bid tot de huur-Goden voor tijdige opvolgers, anders gaat het een hele dure maand maart worden….

Glasgow zucht en steunt inmiddels nog harder dan het al deed door de recessie; de Royal Bank of Scotland heeft bijvoorbeeld een verlies geleden van 31 miljard euro in 2008. Het fictieve spaarvarkentje van vadertje staat wordt onder de noemer van overheidssteun kapotgeslagen om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook de inwoners gaan wat bewuster leven: sigaretten (a 7 euro per pakje) die half opgerookt weggegooid zijn door de haastige medemens, worden zonder schroom opgeraapt en weer aangestoken voor de laatste trekjes om het nicotine-gehalte op te krikken. Of dit een bijzonder bewustwordingsproces is naar aanleiding van de crisis, betwijfel ik echter. De schaamteloosheid verraadt dat dit al jaren gebeurd. De flinke rij op maandagochtend voor Money Matters (simpel gezegd een bureau ter ondersteuning van subsidie-trekkers) verderop in de straat groeit gestaag door.

Glasgow blijft mij overigens verrassen op het gebied van de pauper-mentaliteit: een Trainspotting déjà vu is niet te onderdrukken. De legendarische clip van de Audio Bullys (check de clip ‘We Don’t Care’ hier: http://uk.youtube.com/watch?v=HsM4dWWfH8M ) geeft een prima indruk van deze Britse vorm van het ontspoorde burgerleven. Een dronkaard in de metro was al eens zo vriendelijk om Travaille passend te verwelkomen door zijn streep van 30 hechtingen naar aanleiding van een steekpartij –beginnend bij zijn balzak en doorlopend ergens onder zijn navel- te flashen. Afgelopen week ben ik de kloon van Begby in de pub tegengekomen (voor de niet-Trainspotting kenners: shame on you, maar check deze link http://uk.youtube.com/watch?v=yx5wj2w68CA ), die zonder enige reden ons in de pub verzocht ‘to get up and fuck off’. Anders konden er lelijke dingen gebeuren. Het gehalte droeftoeters is hoog.

Maar het hoogtepunt dan wel dieptepunt voltrok zich gisteren, toen een mannetje van een jaar of 80 zijn wandelstok tussen de sluitende deuren van de metro stak om te voorkomen dat deze zou vertrekken zonder hem. De metrodeuren gingen alsnog weer even open en de bejaarde strompelde naar binnen. Dit tot groot ongenoegen van een andere Glaswegian van een jaar of 60 (type: dom, dik en dwars), die hem de huid begon vol te schelden. Iedereen in de metro bleef rustig op een enkele uitzondering: de bejaarde man zelf. Hij schreeuwde nog harder terug zonder belemmerd te worden door het ontbreken van een (kunst)gebit. Uit het gegil kon ik met moeite ontcijferen dat de oude baas vroeg aan zijn belager wat zijn ‘fucking age’ was en waar hij de ‘fucking nerves’ vandaan haalde tegen een man van zijn leeftijd te schelden en vloeken. Afgesloten met het vleiende ‘fucking cunt’ overigens. Toen de man hier nog een weerwoord op probeerde te geven, stond het oudje klaar om met zijn geliefde wandelstok hem te lijf te gaan. Een kleine interventie was nodig van omstanders om niet toeschouwer te worden van boksende bejaarden. Laten we het maar houden op ‘the Scottish way of life’.

De komende weken moet ik even bikkelen op de Universiteit, alvorens een half februari in de Franse Alpen het board onder te binden. Niet snel daarna kan ik mijn intrek nemen in het huis in het hart van de stad op nog geen vijf minuten lopen van de Universiteit en Buchanan Street! Maar eerst zijn komend weekend Stan en Klomp hier: na het heftige voorwerk tijdens Oud en Nieuw verwacht ik dat Glasgow er klaar voor is om dit illustere duo te verwelkomen…

Mensen, geniet van het natuurijs dit weekend! Speak soon!

Cheers!

PS 1: Voor de muziekliefhebbers onder ons: de echte shit op dit moment in Glasgow is de band Glasvegas. Het debuut album is net uit met inspirerende songs als ‘Flowers and Football Tops” en “Fuck you it’s over”. Tikje experimenteel, maar niet onaardig en vooral heel hip (wat natuurlijk het allerbelangrijkst is). Check ze voordat heel Europa ze ontdekt: http://www.myspace.com/glasvegas

PS 2: Na Hogmanay doen zich overigens opvallende dingen voor:

- Poolen in Euro Hostel mag inmiddels alleen nog maar met een goede broekriem en bierglazen met drinktuit;
- Een Schotse versie van Geen Stijl is in de maak;
- Taxi’s stoppen tegenwoordig alleen maar op de verbasterde kreet “Mbeh-Aej”;
- Er is een sterke lobby voor de Dale Cavese als nieuw volkslied;
- Een nieuwe dansstijl genaamd ‘the Dutch saw’ neemt Glasgow langzaam over.