Integreren
Door: Edwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin
07 Oktober 2007 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Een totaal andere omgeving dan ons aller Holland: geen platte akkerlanden als kenmerk, maar de groene zee van de Perzische Golf afgebakend door oneindige vlaktes heet woestijnzand. Temperatuur rond de 40 graden, grootse industrie aan de horizon en in mijn remi achter de zandduinen in een complex midden in de bouwput: het lijken niet de randvoorwaarden voor een bruisend leven, maar eerder een garantie tot eenzaamheid. Maar tot nu toe is niets minder waar: de draai van het alledaagse leven heb ik hier in het Midden-Oosten helemaal gevonden. Het werken vergt veel energie en vooral tijd, maar eenmaal vrij heb je geen enkele verplichting meer. Boodschappen doen, opruimen en kleren wassen horen hier niet tot de bezigheden. Je kunt gaan en staan waar je wilt, zodra je de deur van het kantoor achter je dicht trekt.
Mijn huisgenoot Najim, een Marokaanse Nederlander in vaste dienst van Van Oord, is een uitstekende compagnon. Gortdroge humor en zijn laidback instelling zorgen voor een wisselwerking van slechte grappen en slap gelul, die het navertellen niet eens waard zijn. Een goede zaak dus. Gezien het feit dat het Ramadan is (het dagelijkse leven heeft tijdens deze maand een ander ritme dan normaal), proberen moslims zoveel mogelijk samen te eten. In elk restaurant wordt er veelal een iftar bereid: een groot buffet dat opent op het moment dat de moslims weer mogen eten. Amerikanen zouden het een “all you can eat” noemen, maar dan zonder de zweterige burgers, french fries met kartonsmaak en large soda’s. Deze week introduceerde Najim mij aan zijn beste vrienden hier in het Midden-Oosten, een getrouwd stel (Walid & Warda) uit Nederland met Libaneze en Marokaanse roots. Samen met hun buitenlandse vrienden vulden we verschillende avonden de tafels in Marokaanse en Arabische restaurants. Vaak als enige witneus en niet-moslim in het restaurant aan een tafel tussen een bonte verzameling van Tunesiërs, Algerijnen, Libanezen en Marokkanen: het was letterlijk cultuur proeven. Zelfs de rijst met een flinke schep bereidde hersenen van één of ander dier (no shit!) smaakte heel aardig. De voertaal wisselde tussen Engels, Frans, Arabisch en Nederlands. En na afloop geen Boerenromige Vla in je mik werken (overigens nog steeds geen kwaad woord over deze goddelijke creatie), maar onderuit zakken onder het genot van sjisja (waterpijp). Met Arabische muziek op de achtergrond is het geliefde Twente wel even heel ver weg.
Het sociale leven begint zich langzaam op te bouwen, aangezien ik ook een groep (ex-) trainees van AIESEC heb ontmoet. Het is zonder overdrijven een verrijking om met zoveel verschillende culturen in aanraking te komen. Wanneer zit je met mensen uit Equador, Mexico, Canada, Duitsland, Engeland, Irak en Dubai aan één tafel? Dubai is overigens in sociaal opzicht een echt expat-land: kennissen maken gaat makkelijk, maar echte vriendschap is hier schaars. Voor mij is het vooral met Najim, Walid & Warda en Minke (een andere stagiair van Van Oord) goed vertoeven hier. De meest authentieke sport is al aangedaan: een avond snowboarden bracht vooral aan schouwspel (Arabieren kunnen net zo goed skiën als autorijden) veel amusement, waarbij palen, muren en pistegebruikers niet werden ontzien. Het woord zelfmoordterrorist zou zo maar een nieuwe betekenis kunnen krijgen.
Het dagelijkse ritme staat bol van vele uren werk en één vrije dag in de week blijft veel te weinig. Het gevolg is wel dat je volop geniet van de uren die je wel vrij bent. Waar de Nederlanders veelal naar elkaar toe trekken, is het juist interessant om ook met andere nationaliteiten in contact te komen en hun verhalen te horen. Deze week heb ik de meest uiteenlopende anekdotes gehoord over dit land en haar bizarre tegenstellingen. De economie, gezondheidszorg, de locals en wetgeving zijn allemaal het bestuderen waard. En wanneer de ogen niet meer worden verblind door het uiterlijke vertoon, wordt de dubbele bodem van Dubai langzaamaan zichtbaar. Ik houd jullie op de hoogte.
Mijn huisgenoot Najim, een Marokaanse Nederlander in vaste dienst van Van Oord, is een uitstekende compagnon. Gortdroge humor en zijn laidback instelling zorgen voor een wisselwerking van slechte grappen en slap gelul, die het navertellen niet eens waard zijn. Een goede zaak dus. Gezien het feit dat het Ramadan is (het dagelijkse leven heeft tijdens deze maand een ander ritme dan normaal), proberen moslims zoveel mogelijk samen te eten. In elk restaurant wordt er veelal een iftar bereid: een groot buffet dat opent op het moment dat de moslims weer mogen eten. Amerikanen zouden het een “all you can eat” noemen, maar dan zonder de zweterige burgers, french fries met kartonsmaak en large soda’s. Deze week introduceerde Najim mij aan zijn beste vrienden hier in het Midden-Oosten, een getrouwd stel (Walid & Warda) uit Nederland met Libaneze en Marokaanse roots. Samen met hun buitenlandse vrienden vulden we verschillende avonden de tafels in Marokaanse en Arabische restaurants. Vaak als enige witneus en niet-moslim in het restaurant aan een tafel tussen een bonte verzameling van Tunesiërs, Algerijnen, Libanezen en Marokkanen: het was letterlijk cultuur proeven. Zelfs de rijst met een flinke schep bereidde hersenen van één of ander dier (no shit!) smaakte heel aardig. De voertaal wisselde tussen Engels, Frans, Arabisch en Nederlands. En na afloop geen Boerenromige Vla in je mik werken (overigens nog steeds geen kwaad woord over deze goddelijke creatie), maar onderuit zakken onder het genot van sjisja (waterpijp). Met Arabische muziek op de achtergrond is het geliefde Twente wel even heel ver weg.
Het sociale leven begint zich langzaam op te bouwen, aangezien ik ook een groep (ex-) trainees van AIESEC heb ontmoet. Het is zonder overdrijven een verrijking om met zoveel verschillende culturen in aanraking te komen. Wanneer zit je met mensen uit Equador, Mexico, Canada, Duitsland, Engeland, Irak en Dubai aan één tafel? Dubai is overigens in sociaal opzicht een echt expat-land: kennissen maken gaat makkelijk, maar echte vriendschap is hier schaars. Voor mij is het vooral met Najim, Walid & Warda en Minke (een andere stagiair van Van Oord) goed vertoeven hier. De meest authentieke sport is al aangedaan: een avond snowboarden bracht vooral aan schouwspel (Arabieren kunnen net zo goed skiën als autorijden) veel amusement, waarbij palen, muren en pistegebruikers niet werden ontzien. Het woord zelfmoordterrorist zou zo maar een nieuwe betekenis kunnen krijgen.
Het dagelijkse ritme staat bol van vele uren werk en één vrije dag in de week blijft veel te weinig. Het gevolg is wel dat je volop geniet van de uren die je wel vrij bent. Waar de Nederlanders veelal naar elkaar toe trekken, is het juist interessant om ook met andere nationaliteiten in contact te komen en hun verhalen te horen. Deze week heb ik de meest uiteenlopende anekdotes gehoord over dit land en haar bizarre tegenstellingen. De economie, gezondheidszorg, de locals en wetgeving zijn allemaal het bestuderen waard. En wanneer de ogen niet meer worden verblind door het uiterlijke vertoon, wordt de dubbele bodem van Dubai langzaamaan zichtbaar. Ik houd jullie op de hoogte.
-
07 Oktober 2007 - 16:24
Lon:
Yesss, I'm the first!
hehehe
Dikke kus van Lon! -
07 Oktober 2007 - 16:26
Jin:
Then I'm the second
haha -
07 Oktober 2007 - 16:30
Donny:
Fipo van Lon!!
Anyway, edje ik lees dat je geniet. Houden zo. Heb je je werkpak al gebruikt? Die wij jou hebben gegeven op je afscheidsfeest :)Mooie schrijfstijl heb je! Echt vi-steelow hehe...
groeten! -
07 Oktober 2007 - 16:47
Pa:
Hallo Edwin,
We vinden het al leuk om je eind november te bezoeken, maar als we je verhalen lezen wordt het voor ons ook nog een (prettige)cultuur shock.
Groetje Pa. -
07 Oktober 2007 - 17:58
Richard:
Hey Edwin! Je hebt het naar je zin lees ik, da's mooi! Twente minder mooi, eerste nederlaag van het seizoen.... 0-1 tegen RJC.
Ik spreek je gauw..... enne.... HAAL ERUIT WAT ER IN ZIT!
Groet'n oet Eanske -
08 Oktober 2007 - 10:24
Miranda:
Hey Edwin,
Het gaat prima daar als ik je berichten zo lees! Super gaaf voor je! Houden zo!
X Miran -
08 Oktober 2007 - 13:43
Mollink Jr,:
He edwin,
Geen idee hoe ik in je maillijst terecht ben gekomen, maar ik ben er blij mee, want je schrijft geweldig! Ik hoop op meer van zulke verhalen!! Viel spass nog,
Groeten Karen -
09 Oktober 2007 - 11:05
Cis:
hoi Ed,
Klinkt allemaal goed hoor!
Liefs Cis -
09 Oktober 2007 - 16:50
Erik-Jan:
Mooie verhalen Edwin. Zit met een lach op mijn gezicht als ik me voorstel hoe jij daar rondloopt tussen de Arabieren! Schrijf zo door en plaats de nodige plaatjes voor onze beeldvorming over het land van uitersten! :)
Groet Erik-Jan -
09 Oktober 2007 - 18:08
Familie Uut Oane:
Hoi Edje,
Leuke site!!! We blijven je volgen. Geniet ervan.
Adje wil weten of je nog wel je Grolschje kunt drinken daar !!!
De groeten -
10 Oktober 2007 - 08:06
Ankie:
Hahahaha prachtige schrijfstijl! Zet hem op daar, maar dat lukt je zo te lezen behoorlijk goed ;)
Cheers Ankie -
10 Oktober 2007 - 14:17
Travaille:
12th! Yesssss
Ik geef een beachparty Ed dus kun je ff een paar m3's deze kant op sturen?
Superdoei! -
10 Oktober 2007 - 20:25
Lon:
Edje,
Nice picture...I like!!!
Tot snel spreeks!
Dikke X! -
11 Oktober 2007 - 17:13
Thea:
Lieve Edje, we zijn weer terug van een lang heerlijk weekendje Barcelona. Erg genoten en weer blij verrast van je verhaal.Schrijven wel weer! Liefs Bert en Thea -
15 Oktober 2007 - 10:25
Rein Karin En Kids:
Hallo Edwin
Sinds zaterdag voor het eerst op je site,geweldig om te lezen hoe het je daar vergaat,prachtige verhalen,een nieuwe collumnist geboren.
Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt in alle opzichten.Bart Jan en Annemay vinden vooral de foto's geweldig.
Kijken uit naar je volgende berichten en foto's. Een groet en een dikke kus van ons viertjes uit Emmen Rein,Karin,Bart Jan en Annemay -
16 Oktober 2007 - 08:24
Bram:
Heej Edwin!
Prachtig om te lezen wat je daar allemaal meemaakt zeg. :) We want more!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
