Overgave en achterdocht

Hierbij het eerste bericht vanuit Thailand, van waaruit de trip door Zuid-Oost Azie is afgetrapt. Na afscheid te hebben genomen van Jin, Jua en Peter maandagochtend (die de nacht door hadden getrokken en de alcoholdamp als een mist om zich heen hadden hangen: respect daarvoor uiteraard) en een vlucht van 6 uur waren we aangekomen in Bangkok. Een prettige overgang van de vrieskou naar de tropische temperatuur van Thailand. Voor de rest was de omschakeling niet zo groot. Want waar Seoul druk was tot af en toe het krankzinnige toe, doet Bangkok er weinig voor onder. Waar Koreanen echter veel structuur hebben, is de chaos groter in de Thaise hoofdstad en de smog nog een graadje erger (en wij maar denken dat dit niet mogelijk was). Deze stad geldt als beginpunt voor praktisch alle reizen in dit gebied en dat is te merken. Vooral Khao San (waar ons hostel een steenworp vanaf zat) bestaat louter uit guesthouses volgepakt met vage backpackers, behangen met overbodige touwtjes, vage T-shirts en als het even kan dreadlocks. De sfeer moet aandoen als het hoogtepunt uit de jaren '60 en '70. Die ouders van ons hadden het zo gek nog niet...

Het grote nadeel van al deze bezoekers is echter dat alles overtoeristisch is. Als blanke staat geld op je voorhoofd geschreven en de locals proberen je op elke mogelijke manier af te zetten. Daarbij hebben ze een uitgebreid commissie-systeem opgezet, waarbij de toerist uiteindelijk alle zakken dient te vullen. Gevolg is dat je altijd op je hoede moet zijn, want zelfs de staatsinstelling Tourist Authority Thailand probeert je een poot uit te trekken en betaalt commissies aan de Tuk Tuk-drivers (het minst betrouwbare soort Thai). Onze Hollandse nuchterheid en gezonde achterdocht heeft ons behoed voor woekerprijzen en afzetterij.Bangkok heeft overigens schitterende plaatsen om te bezichtigen, vooral de ontelbare tempels. Het nadeel is echter wel dat je in rij loopt met heel veel andere toeristen. Toen we na twee dagen Bangkok informeerden voor de trein richting het Noorden, kregen we de keus: of dezelfde avond of een week later, want de rest van de treinreizen zat volgeboekt. Dus na twee dagen Bangkok hebben we de trein gepakt richting het noorden en in een nacht (13 uur) 600 km afgelegd (voor een trein nogal traag, maar slapen biedt uitkomst).

Op dit moment zitten we dus in het Noorden van Thailand: Chiang Mai, een stad met een gemoedelijke sfeer, vriendelijke mensen en spotgoedkoop (avondeten is ongeveer 2 euro, overnachting 4 euro per persoon). De lichamen moeten nog wel even wennen aan Azie, waar ze duidelijk nog geen Smaakpolitie hebben. Waar Lon de laatste avond in Korea vooral op de knieen aan het toilet zat, was het in Chiang Mai mijn beurt. De Pakthoi van twee uur eerder die avond kwam er met de kracht van een hoge-druk-reiniger weer uit. Het porselein van de pot heeft het ternauwernood overleeft. Maar Westerse maagjes zijn voor mietjes, dus gewoon stug dooreten in die meuk. Het went vanzelf wel. Gisteren hebben we een scooter gehuurd (3 euro per dag, wat een schitterend land) en zijn we naar Poi Suthep gereden. Dit is een tempel bovenop een berg, waar je via een lange slingerweg naar toe moet rijden. Af en toe koud, maar uiteindelijk een schitterend uitzicht. De Thaise kapper is ook bezocht door ondertekende; deze hield er echter nogal een 80's style op na (zie foto). Gelukkig kan Lon goed met een tondeuse overweg...

De komende drie dagen gaan we onder begeleiding de jungle in. Na deze tocht proberen we zo snel mogelijk in Laos te komen. Het exacte reisplan is nog dagelijks aan veranderingen onderhevig, dus er valt verder nog weinig over te zeggen. Morgen eerst maar eens Tarzan de hand schudden. Niet teveel plannen, daar moeten we onszelf maar aan overgeven...