Back to basic

Vaak in het leven, en al helemaal op het reis, gaat het er natuurlijk om wat je doet, maar minstens zo belangrijk is met wie iets onderneemt. Een schitterende excursie kan degraderen tot rukactiviteit door een stelletje zuurpruimen met wie je het moet delen. En uiteraard het omgekeerde is ook het geval. De mix van een groep Amerikanen, Engelsen en Nederlanders in de trekking tour door de wildernis bleek een goed recept voor drie fantastische dagen. De natuur was imponerend, de hiketochten (tot 5 uur per dag) spectaculair en de overnachtingsplaatsen bij verlaten Thai midden in de rimboe authentiek. Het was drie dagen sjouwen door bergachtig landschap zonder een levende ziel tegen te komen. Back to basic was het devies met een waterval als enige douche deze dagen, daar de sanitaire voorzieningen zich veelal beperkten tot een gat in de grond. En dat de houten vloeren van de hutten als matras dienen waar 10 man op elkaar gedrukt op moet liggen, neem je gewoon voor lief. Alleen de kraaiende hanen op het dak van de hut, die hele nacht bleven schreeuwen, wil je 's ochtends graag eigenhandig tot ontbijt vermaken.

Het gezelschap konden we niet beter wensen: met name de twee Engelse vrienden, die samen op wereldreis zijn, onderstreepten nog maar eens dat dit volk over een ongekend gevoel van humor beschikt. 's Avonds aan het vuur was een marathon van slappe grappen en slechte verhalen. Sommige vooroordelen worden bevestigd (Amerikanen en verkiezingen blijft een vreemde combinatie), anderen juist ontkracht. En wanneer een van de andere Britten vertelt over zijn tijd als soldaat in de jaren '70 in Noord-Ierland - "I remember picking up body parts of children after a bomb explosion" - is het geknetter van het vuur het enige wat de stilte doorbreekt. Op alle fronten was het een indrukwekkende tocht met top gezelschap.

Gisteren kwamen we weer terug bij ons guesthouse in Chiang Mai. Om het goed af te sluiten besloten we om samen met de twee Amerikaanse dames en de twee Engelse mafketels op stap te gaan. Samen met nog twee Nederlandse dames, die we onderweg tegen kwamen, belandden we na een aantal pubs uiteindelijk met de Tuk Tuk buiten het centrum. In een Metropool-achtige tent trad een Thaise punkband op, terwijl de lokale bezoekers helemaal los gingen en met elkaar stonden te gooien uit enthousiasme. De band stopte om 1 uur, maar een Thai die we hadden ontmoet in deze tent, wist nog wel een club waar we naar toe konden gaan. Deze club was tot in diep in de nacht volgepakt met alleen maar Thai (en dus wij als verdwaalde Westerlingen). Uiteindelijk heeft een Tuk Tuk ons om 4 uur 's nachts weer gedropt bij het guesthouse. Om de wijze woorden van Neal maar even te quoten: "You Dutch baggers sure know to fucking party..."

Vandaag was het vooral uitbrakken en vanavond pakken we de laatste pints met de Engelse en Amerikaanse vrinden, maar met de handrem erop. Morgen staat namelijk de oversteek naar Laos gepland, waar twee dagen per bus en boot voor zijn uitgetrokken. Van Luang Prabang hopen we jullie via de digitale snelweg weer te kunnen begroeten. Cheers!